برای چه ساختمان های مسکونی نصب آسانسور الزامی است؟

در ساختمانهایی با طول مسير قائم حركت بيش از 7 متر از كف ورودي اصلي (معمولا بيش از سه طبقه)، تعبيه آسانسور الزامي است.ابعاد آسانسور بستگی به کاربری و ارتفاع ساختمان دارد که در ادامه به آن پرداخته شده است.

تبصره: در ساختمانهاي غيرمسكوني طول مسير قائم حركت از كف پايين ترين طبقه تا كف بالاترين طبقه محاسبه ميشود. مثال: اداره دولتی ای دارای پارکینگ منفی بوده و مجموعا دارای 3 طبقه است، در این شرایط با توجه به اینکه طول مسیر حرکت از زیر زمین محاسبه میشود پس با اینکه از همکف مسیر کوتاه است اما نصب آسانسور الزامی خواهد بود.

تبصره2:در ساختمانهايي كه وجود آسانسور الزامي است، بايد حداقل يكي از آسانسورها قابليت حمل صندلي چرخدار را داشته باشد.

در چه شرایطی باید در ساختمان دو دستگاه آسانسور نصب شود؟

طبق قانون مقررات ملی ساختمان، در ساختمان هایی با 8 طبقه، يا ساختمان های با طول مسير حركت 28 متر و بيشتراز كف ورودي اصلی، بايد حداقل دو دستگاه آسانسور تعبیه شود، حتي اگر از نظر محاسبات
تعداد و ظرفيت، يك دستگاه آسانسور کافی باشد، که یکی از آسانسورها به عنوان نفر بر و دیگری با کاربری باربر و نفر بر خواهد بود.

آسانسور نصب شده در ساختمانهایی با طول مسير حركت بيش از 21 متر از كف ورودی اصلی، میبایست از نظر ابعادی مناسب حمل بيمار (برانكارد بر) باشد. این آسانسور بايد با يك علامت مخصوص علامت گذاری شود.

طبقه بندی ساختمان ها از نظر ميزان تردد جمعيت

دسته اول: ترافيک سبک بدون داشتن زمان اوج ترافيک شامل كاربريهاي صنعتی، انبار و مخاطره آميز.
دسته دوم: ترافيک متوسط بدون داشتن زمان اوج ترافيک شامل كاربريهاي مسكونی، هتل، خوابگاه و اداری كه دارای واحدهای جدا از هم هستند.
دسته سوم: ترافيك سنگين داراي زمان اوج ترافيك شامل كاربريهاي آموزشي- تربيتي، اداري- حرفه ای، كسبي- تجاري، تجمعي (سالن اجتماعات، سينما، تئاتر و … ) و آن دسته از كاربري هاي درماني-مراقبتي كه داراي تردد هاي زياد هستند (مانند بيمارستانها).
دسته چهارم: ترافيـک خاص شامل كاربري درماني – مراقبتي (مانند درمـانگاه ها، كلينيک هـا، بازداشتگاه ها و … ).

شرایط نصب آسانسور در بیمارستانها و مراکز درمانی

در ساختمان بيمارستانهای بيش از يك طبقه، وجود حداقل يك دستگاه آسانسور تخت بر اجباري است. اما در صورتيكه سطح شيبدار مناسب جهت تردد تخت بیمار موجود باشد تاکیدی برای نصب آسانسور نخواهد بود.

در ساختمانهاي دسته چهارم و مكان هاي نگهداري سالمندان و معلولان بيش از يك طبقه، تعبيه حداقل يك دستگاه آسانسور برانكارد بر الزامي است، مگر اينكه سطح شيبدار مناسبي وجود داشته باشد.

الزامات آسانسور های ویلچر بر در مقررات ملی ساختمان

آسانسورهايي كه قابليت حمل صندلي چرخدار را دارند بايد داراي الزامات زير باشند:

• حداقل ابعاد كابين 1400∗1100 ميليمتر باشد؛
•  حداقل عرض بازشو درب كابين، 800 ميليمتر باشد؛
• مجهز به سيستم تراز طبقه مجدد باشد؛
• مجهز به دكمه باز ماندن درب كابين بـراي مدت طولاني تر از زمان عـادي بستـه شـدن درب باشد.

ابعاد آسانسور های برانکارد بر و الزامات آنها

آسانسورهايي كه قابليت حمل بيمار (برانكارد بر) را دارند بايد داراي الزامات زير باشند:

• – حداقل ابعاد كابين2100∗1100 ميليمتر باشد؛
•  حداقل عرض بازشو درب كابين 900 ميليمتر باشد؛
• مجهز به سيستم تراز طبقه مجدد باشد؛
• مجهز به دكمه باز ماندن درب كابين براي مدت طولاني تر از زمان عادي بسته شدن درب باشد.

الزامات آسانسور های تخت بر

• حداقل ابعاد كابين 2400∗1400ميليمتر باشد؛
•  حداقل عرض 1300 و حداقل ارتفاع بازشو درب كابين 2100 ميليمتر باشد؛
• مجهز به سيستم كنترل سرعت ولتاژ و فركانس متغير باشد؛
• مجهز به سيستم تراز طبقه مجدد باشد؛
• مجهز به دكمه باز ماندن درب كابين براي مدت طولانيتر از زمان عادي بسته شدن در باشد؛
• مجهز به كليد مخصوصي باشد كه آسانسور را در اختيار كاربران آموزش ديده قرار دهد؛
• مجهز به سيستم برق اضطراري باشد به گونه ای كه هنگام قطع برق، آسانسور را به نزديكترين طبقه هدايت نمايد.